Nad morzem (Am Meer)
(Kliknij aby zobaczyć nuty)
(Wersja KS)
12. Am Meer
Das Meer erglänzte weit hindus
Im letzten Abendscheine;
Wir saßen am einsamen Fischerhaus,
Wir saßen stumm und alleine.
Der Nebel stieg, das Wasser schwoll,
Die Möwe flog hin und wieder;
Aus deinen Augen liebevoll
Fielen die Tränen nieder.
Ich sah sie fallen auf deine Hand
Und bin aufs Knie gesunken;
Ich hab von deiner weißen Hand
Die Tränen fortgetrunken.
Seit jener Stunde verzehrt sich mein Leib,
Die Seele stirbt vor Sehnen;
Mich hat das unglücksel’ge Weib
Vergiftet mit ihren Tränen.
12. Nad Morzem
W oddali bezkres błyszczał wód
W ostatniej przedwieczornej zorzy;
Siedliśmy w pustej chatynce rybaka,
W milczeniu patrząc na morze.
Mgła wstała nad wzburzoną wodą,
Wokół krążyły mewy;
A z Twoich czułych jasnych oczu
Łzy ciurkiem popłynęły.
Widziałem, jak na dłoń spadają,
Do nóg Ci się rzuciłem;
I z Twojej dłoni białej wnet
Duszkiem te łzy wypiłem.
Od tego czasu ciało moje schnie,
Tęsknota duszę rani
Ach, to nieszczęsna morderczyni
Otruła mnie swymi łzami.
Asia S.
