9. Des Müllers Blumen
Am Bach viel kleine Blumen stehn,
Aus hellen blauen Augen sehn;
Der Bach, der ist des Müllers Freund,
Und hellblau Liebchens Auge scheint,
Drum sind es meine Blumen.
Drum sind es meine Blumen.
Dicht unter ihrem Fensterlein,
Da will ich pflanzen die Blumen ein,
Da ruft ihr zu, wenn alles schweigt,
Wenn sich ihr Haupt zum Schlummer neigt,
Ihr wißt ja, was ich meine.
Ihr wißt ja, was ich meine.
Und wenn sie tät die Äuglein zu
Und schläft in süßer, süßer Ruh,
Dann lispelt als ein Traumgesicht
Ihr zu: Vergiß, vergiß mein nicht!
Das ist es, was ich meine.
Das ist es, was ich meine.
Und schließt sie früh die Laden auf,
Dann schaut mit Liebesblick hinauf:
Der Tau in euren Äugelein,
Das sollen meine Tränen sein,
Die will ich auf euch weinen.
Die will ich auf euch weinen.
|
|
9. Kwiaty młynarza
Przy strudze rośnie kwiatków rój,
Błękitem płatków pieszcząc zdrój,
A strumień, druh młynarza dni,
Tych kwiatów uczuć blaskiem lśni,
Brzmiąc: to są moje kwiaty!
Brzmiąc: to są moje kwiaty!
A pod okienkiem jej tuż tuż
Tak chciałbym sadzić kobierce z róż,
Wołaniem mącąc ciszę snów,
Gdy ku nim główkę chyli już:
Ty wiesz to, co ja czuję,
Ty wiesz to, co ja czuję.
Zaś gdy już oczy przymknie sen,
W nim również zabrzmi motyw ten,
Szepczący czule w marzeń mgle:
Przenigdy nie zapomnij mnie!
W to właśnie szczerze wierzą,
W to właśnie szczerze wierzą.
Zasłońmy wreszcie okna te,
Przez które miłość widzieć chce,
Jak w twoich oczach rosa lśni,
Choć mają to być moje łzy,
Bym płakać mógł dla ciebie,
Bym płakać mógł dla ciebie.
Piotr Kulawik
|
(kliknij aby zobaczyć nuty) 
(Wersja KS)