Niespokojna miłość

Wiersz do którego Schubert skomponował swoja pieśń został napisany przez Goethe'go w 1776 roku podczas nocnej majowej śnieżycy. Goethe był wówczas zakochany w Charlottcie von Stein. Była ona mężatka i zapewne Goethe zdawał sobie sprawę jak niestosowna była to miłość. Uczucia strachu i bólu przeplatające sie tu z miłością i namiętnością są tak sprzeczne jak śnieżyca w maju. Młody i niedoświadczony uczuciowo Schubert komponując swoja pieśń w 1815 roku, potrafił jednak doskonale wyrazić muzyką te emocje.

 (kliknij aby zobaczyć nuty)                                                      

(Wersja KS) 
                                                            

 melodia+akompaniament  

               

 akompaniament

                         

Rastlose Liebe

Dem Schnee, dem Regen,
Dem Wind entgegen,
Im Dampf der Klüfte,
Durch Nebeldüfte,
Immer zu! Immer zu!
Ohne Rast und Ruh!
Lieber durch Leiden
Wollt’ ich mich schlagen,
Als so viel Freuden
Des Lebens ertragen.
Alle das Neigen
Von Herzen zu Herzen,
Ach, wie so eigen
Schaffet es Schmerzen!

Wie soll ich flieh’n?
Wälderwärts zieh’n?
Alles vergebens!
Krone des Lebens,
Glück ohne Ruh,
Liebe, bist du
Liebe, bist du
Glück ohne Ruh,
Liebe, bist du
Krone des Lebens,
Glück ohne Ruh,
Liebe, bist du
Liebe, bist du
Liebe, liebe bist du

Niespokojna Miłość

Przez śnieg, przez deszcze,
Iść tam przy wietrze,
Gdzie bagien zmory
I ich fetory,
Wbrew wciąż złu! Wbrew wciąż złu!
Naprzód, choć bez snu!
Raczej w cierpieniu
Wolę się smagać,
Niż w mym istnieniu
Radości zaznawać.
Gdy są skłonności
Od serca do serca,
Ach, tak przedziwnie
Ból je przewierca!

Czy mam w ten czas
Kryć się gdzieś w las?
Marne, marne dążenia!
Sens to istnienia,
Bez szczęścia snu,
Miłość, bądź tu!
O miłość, bądź tu!
Bez szczęścia snu,
Miłość, bądź tu!
Sens to istnienia,
Bez szczęścia snu,
Miłość, bądź tu!
O miłość, bądź tu!
O miłość, miłość, bądź tu!

polska poetycka adaptacja: Piotr Kulawik