Wędrowiec i księżyc

Pieśń skomponowana w 1826 roku. Jej prosta melodia przypomina piosenkę ludową, którą geniusz kompozytora podniósł do rangi pieśni artystycznej. Dlatego słuchając jej pierwszy raz ma się wrażenie, że istniała zawsze i że dobrze ją znamy.
Akompaniament pierwszych dwóch zwrotek imituje energiczny krok wędrowca, który  samotnie przemierza świat .Akordy fortepianu brzmią tu prawie jak gitara. W następnych dwóch, podróżnik zdaje sobie jednak sprawę, że nawet jeśli czasem czuje się na Ziemi samotnie to obecność księżyca sprawia, że ma wrażenie jakby zawsze był w domu. Akompaniament zmienia swój charakter i staje sie płynny i spokojny..

 

 (kliknij aby zobaczyć nuty)                                                      

(Wersja KS) 
                                                            

  melodia+akompaniament  

               

 akompaniament

                         

Der Wanderer an den Mond

Ich auf der Erd, am Himmel du,
Wir wandern beide rüstig zu:
Ich ernst und trüb, du mild und rein,
Was mag der Unterschied wohl sein?

Ich wandre fremd von Land zu Land,
So heimatlos, so unbekannt;
Berg auf, Berg ab, Wald ein, Wald aus,
Doch bin ich nirgend, ach! zu Haus.

Du aber wanderst auf und ab
Aus Ostens Wieg' in Westens Grab,
Wallst Länder ein und Länder aus,
Und bist doch, wo du bist, zu Haus.

Der Himmel, endlos ausgespannt,
Ist dein geliebtes Heimatland;
O glücklich, wer, wohin er geht,
Doch auf der Heimat Boden steht!

Wędrowiec i księżyc

Ja po ziemi, ty po niebie
idziemy dziarsko przed siebie.
Jam smutny, a ty jasnolicy,
kto zna powód tej różnicy?

Wędruję przez obce mi strony
Domu-ojczyzny pozbawiony.
Góra, dolina, las, polana,
każda kraina mi nieznana.

Każda z twoich dalekich dróg
na firmamencie kreśli łuk.
Znasz wszystkie strony nieboskłonu
i wszędzie czujesz się jak w domu.

Kopułę niebios z gwiazd utkaną,
masz za ojczyznę ukochaną.
Szczęśliwy, kto, gdziekolwiek mknie,
zawsze jak w domu czuje się.

Kasia V