13. Mit dem grünen Lautenbande
»Schad um das schöne grüne Band,
Daß es verbleicht hier an der Wand,
Ich hab das Grün so gern!«
Ich hab das Grün so gern!«
So sprachst du, Liebchen, heut zu mir;
Gleich knüpf ich's ab und send es dir:
Nun hab das Grüne gern!
Nun hab das Grüne gern
Ist auch dein ganzer Liebster weiß,
Soll Grün doch haben seinen Preis,
Und ich auch hab es gern.
Und ich auch hab es gern
Weil unsre Lieb ist immergrün,
Weil grün der Hoffnung Fernen blühn,
Drum haben wir es gern.
Drum haben wir es gern
Nun schlinge in die Locken dein
Das grüne Band gefällig ein,
Du hast ja's Grün so gern.
Du hast ja's Grün so gern
Dann weiß ich, wo die Hoffnung wohnt,
Dann weiß ich, wo die Liebe thront,
Dann hab ich's Grün erst gern.
Dann hab ich's Grün erst gern.
|
|
13. Z zieloną wstęgą lutni
Ach, żal zielonej wstążki mi,
Że tak przy lutni blaknąc tkwi,
Wszak zieleń cieszy mnie,
Wszak zieleń cieszy mnie!
Jak mówisz, miła, do mnie dziś;
Podobną mam do twojej myśl:
Też zieleń cieszy mnie,
Też zieleń cieszy mnie!
Chociaż biel lubi miła ma,
To wartość zieloności zna,
I to też cieszy mnie,
I to też cieszy mnie.
Ponieważ zieleń to nasz znak,
Nadziei się nią barwi kwiat,
Wraz z nią to cieszy mnie,
Wraz z nią to cieszy mnie.
Kiedy układa loki swe,
Zieloną wstążką zdobi je,
Twa zieleń cieszy mnie,
Twa zieleń cieszy mnie.
Wiem wtedy, gdzie nadzieja ma
I wiem też, gdzie wciąż miłość trwa.
Więc zieleń cieszy mnie,
Więc zieleń cieszy mnie.
Piotr Kulawik
|
(kliknij aby zobaczyć nuty) 
(Wersja KS)